GRONKOWIEC ZŁOCISTY – drobnoustrój, który potrafi zaskoczyć

Staphylococcus aureus to bakteria Gram-dodatnia, powszechnie występująca na skórze i błonach śluzowych zdrowych ludzi. Choć często jest tylko „pasażerem”, potrafi zmienić się w groźnego patogena.

• Mały, ale groźny – S.aureus (około 60% szczepów) może produkować enterotoksynę i w związku z powyższym być przyczyną zatruć pokarmowych.
• Kolor złota, ale intencje… niekoniecznie! Gronkowiec zawdzięcza swoją nazwę pigmentowi staphyloxanthin, który nie tylko barwi kolonie na żółto-złoto, ale też chroni bakterię przed układem odpornościowym. To naturalna tarcza przed zniszczeniem.
• 1 na 3 osoby to nosiciel – nie musisz być chory, żeby go mieć- nawet 30% ludzi ma gronkowca w nosie lub na skórze bez żadnych objawów. Ale przy obniżonej odporności, po zabiegu czy przy ranach-  S. aureus może stać się poważnym zagrożeniem.

Co potrafi wywołać?

• od łagodnych infekcji skóry (czyraki, ropnie)
• po ciężkie stany, takie jak: zapalanie płuc, zapalenie wsierdzia, sepsa, martwicze zakażenia tkanek miękkich

A co z antybiotykami?

Niestety, gronkowiec złocisty szybko uczy się oporności. Już w latach 60. XX wieku pojawiły się szczepy MRSA (Staphylococcus aureus oporny na metycyklinę) i wiele innych antybiotyków. WHO umieściło MRSA na liście tzw. „priority pathogens”- zagrażających zdrowiu publicznemu.

Jak go wykryć?

Diagnostyka zależy od miejsca zakażenia:

• Wymaz z nosa/gardła- w kierunku nosicielstwa
• Posiew krwi, plwociny, ropy, moczu- w przypadku infekcji
• Badanie kału – rzadko wykonywane. Obecność S. aureus w kale może mieć znaczenie u osób z zaburzeniami odporności lub podejrzeniem enterotoksykoinfekcji (np. zatrucia pokarmowe), ale nie jest standardowym testem diagnostycznym.

W kale obecność S. aureus:

• może być przejściowa
• często wynika z przypadkowego spożycia lub przejścia bakterii przez przewód pokarmowy
• nie oznacza automatycznie zakażenia ani nosicielstwa.

Artykuł nie stanowi porady lekarskiej.